Quirine logeerde een paar dagen bij ons. Ze vond op de parkeerplaats van het park waar we geweest waren hele “mooie” steentjes. Weer thuis bewaarde ze deze op een geheime plaats, zodat opa ze niet kon vinden.
Toen het tijd werd om haar koffer te pakken om weer naar huis te gaan kwamen de steentjes weer tevoorschijn. Zorgvuldig werden er twee uitgezocht: een voor opa en een voor oma.
“Alsjeblieft, dan kunnen jullie aan mij denken als ik weer weg ben…”
Hoe lief is dat?